بافندگی ها فرش – در ساده ترین شکلشان – از دو تیر چوبی تشکیل شده بود که به زمین بسته شده بودند و تار بین آنها کشیده می شد.
این دستگاه‌های بافندگی که امروزه نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند، این مزیت را دارند که به راحتی می‌توان آنها را جمع کرد و به کمپ بعدی برد.
نقوش فرش دستباف عشایری همیشه از نقوش هندسی یا سبک تشکیل شده است.
اینجا قالیچه گبه قرن هاست که به همین شکل گره می خورد.
فرش های دستباف از مواد زودگذر ساخته شده اند. بنابراین فقط چند فرش بسیار قدیمی وجود دارد. قدیمی ترین فرش شناخته شده در سیبری در سال 1947 کشف
شد. فرش پازیریک یا قالی آلتایی گورنی از جایی که پیدا شد نامیده می شود. فرش 183×200 سانتی متر دارای 360000 گره در هر متر مربع می باشد. گره های آن
نسبت به بسیاری از فرش های موجود در بازار بیشتر است. اجرای آن بسیار زیباست. طراحی جالب شامل یک میدان مرکزی با نقش گل رز، حاشیه شامل یک صفوف
با آهو و یک جنگجوی سوار است. این فرش احتمالاً در قرن پنجم قبل از میلاد ساخته شده است. در ارمنستان یا ایران گره خورده است. وقتی کشف شد، در یک بلوک
یخی یخ زده بود. بنابراین هنوز در شرایط بسیار خوبی است. این فرش اکنون در موزه ارمیتاژ در سن پترزبورگ است.
فرش معروف اردبیل.
در قرن شانزدهم هنر فرش بافی – چه از نظر فنی و چه از نظر هنری – در کارگاه های به اصطلاح دربار بافی حاکمان ایران و هند توسعه یافت. از این دوره فرش باشکوه
اردبیل که احتمالاً مشهورترین فرش جهان است، می آید که در موزه ویکتوریا و آلبرت لندن دیده می شود. ابعاد آن 1152×534 سانتی‌متر است و احتمالاً از شهر کاشان
در ایران است که بافنده مقصود الکاشانی آن را گره زده است. همچنین دارای سال (اسلامی) ایجاد آن یعنی 946 است که مطابق با سال 1539 است. پنج بافنده به
مدت سه سال برای تولید فرش که سفارش شاه طهماسب برای مسجد شیخ صفی بود، کار کردند.
فرش به صورت جفت ساخته شد. قطعه دوم فقط تا حدی حفظ شده است. بنابراین می توان بهترین اثر حفظ شده را در لندن تحسین کرد. بقایای فرش دوم در موزه
شهرستان لس آنجلس (ایالات متحده آمریکا) به نمایش گذاشته شده است. فرش با گره ایرانی گره خورده است. شمع از پشم ساخته شده است. تار و پود ابریشم.
تراکم گره: 518000 گره در متر مربع. این فرش در قرن نوزدهم فروخته شد تا از درآمد حاصل از آن برای بازسازی مسجد جامع اردبیل در شمال ایران استفاده شود.
