این افزایش پنج برابری ممکن است به دلیل تبخیر جیوه متراکم شده از سطوح موجود در اتاق باشد. سطح جیوه دوباره یک روز پس از حادثه اندازه گیری شد و به پرسنل مدرسه دستورالعمل هایی برای پاکسازی داده شد.
در ۱۲ دسامبر، سطح جیوه در هوای اتاق از ۰٫۰۰۲ تا ۰٫۰۰۳ میلی گرم بر متر مکعب بود. به مسئولان مدرسه گفته شد که می توانند از کلاس درس استفاده کنند.
در ۱۱ دسامبر، از ۲۳ نفری که در کلاس درس در طول آزمایش بودند، لباس کردی زنانه سنندج نمونه ادرار گرفته شد. ۸ نفر دارای سطوح جیوه در ادرار یا بالاتر از ۳۰ بودند که حداکثر سطح قابل قبول در نظر گرفته شد.
در ۲۰ ژانویه ۱۹۸۷، آزمایش‌های تکراری نشان داد که آب نخود برای سرفه شش دانش‌آموز از هشت دانش‌آموز هنوز سطح جیوه ادرار بالای ۳۰ L داشتند.
مسئولان مدرسه تصمیم گرفتند که آزمایشات بعدی را روی ۱۵ نفر باقی مانده در کلاس انجام دهند.
سطح جیوه ادرار برای همه افراد به جز یکی از این ۱۵ نفر از مقدار اولیه افزایش یافته بود و برخی به ug/L 30 یا بیشتر افزایش یافته بود. بالاترین سطح ۷۲ بود.
آزمایش گروه کنترل محل قرار گرفتن جیوه در چرخ خیاطی قدیمی برای تعیین میانگین طبیعی سطح جیوه ادرار برای دانش‌آموزان در معرض تماس در مدرسه نیز درخواست شد. با این حال، مسئولان مدرسه اجازه ندادند نمونه های کنترلی تهیه شود.
معلم وقتی متوجه شد که بازده کمتر از حد انتظار است، عکس اتو جیوه دار آزمایش را متوقف کرد، و بنابراین، جیوه در حال تبخیر است. او کاپوت ها را روشن کرد و از دانش آموزان خواست تا بوته ها را تمیز کنند.
- منابع:
- تبلیغات:
