اولین ساعت مکانیکی وزنی ثبت شده در سال 1283 در Dunstable Priory در Bedfordshire انگلستان نصب شد.
اینکه کلیسای کاتولیک رومی باید نقش عمده ای در اختراع و توسعه فناوری ساعت ایفا می کرد، جای تعجب نیست: رعایت دقیق اوقات نماز توسط دستورات رهبانی، نیاز به ابزار قابل اطمینان تری برای اندازه گیری زمان را ایجاد کرد.
علاوه بر این، کلیسا نه تنها آموزش را کنترل می کرد، بلکه دارای امکانات لازم برای به کارگیری ماهرترین صنعتگران بود.
علاوه بر این، رشد جمعیت تجاری شهری در اروپا در نیمه دوم قرن سیزدهم، تقاضا برای دستگاه‌های زمان‌سنجی بهبودیافته را ایجاد کرد.
ساعت رومانسون سه موتوره مردانه بند استیل کیفیت بسیار خوبی را دارا می باشد.
در سال 1300 صنعتگران مشغول ساخت ساعت برای کلیساها و کلیساهای جامع در فرانسه و ایتالیا بودند.
از آنجایی که نمونه‌های اولیه زمان را با زدن زنگ نشان می‌داد (به این ترتیب جامعه اطراف را نسبت به وظایف روزانه خود آگاه می‌کرد)، نام این دستگاه جدید از کلمه لاتین زنگ، clocca گرفته شد.
جنبه انقلابی این زمان سنج جدید نه وزن نزولی بود که نیروی محرکه آن را فراهم می کرد و نه چرخ دنده (که حداقل 1300 سال وجود داشت) که قدرت را منتقل می کرد.
این قسمتی بود به نام فرار.
این دستگاه چرخش چرخ‌ها را کنترل می‌کرد و نیروی مورد نیاز برای حفظ حرکت نوسان‌گر را منتقل می‌کرد، بخشی که سرعت عملکرد زمان‌سنج را تنظیم می‌کرد [برای توضیح درباره ساعت‌های اولیه، به کادر صفحات 50 و 51 مراجعه کنید.
مخترع ساعت فرار ناشناخته است.
اگرچه ساعت مکانیکی را می‌توان برای حفظ ساعت‌های زمانی تنظیم کرد، اما طبیعتاً برای حفظ ساعت‌های مساوی مناسب بود.
با این حال، با ساعت‌های یکنواخت، این سؤال مطرح می‌شود که چه زمانی باید شمارش آن‌ها آغاز شود، و بنابراین، در اوایل قرن چهاردهم، تعدادی از سیستم‌ها تکامل یافتند.
طرح‌هایی که روز را به 24 قسمت مساوی تقسیم می‌کردند، بر اساس شروع شمارش متفاوت بودند: ساعات ایتالیایی از غروب آفتاب، ساعات بابلی در طلوع خورشید، ساعت‌های نجومی در ظهر و ساعت‌های عالی (برای برخی از ساعت‌های عمومی بزرگ در آلمان استفاده می‌شود) در نیمه شب.
در نهایت این سیستم‌ها و سیستم‌های رقیب با ساعت‌های کوچک یا فرانسوی جایگزین شدند، که روز را، همانطور که در حال حاضر انجام می‌دهیم، به دو دوره 12 ساعته تقسیم می‌کنند که از نیمه‌شب شروع می‌شود.
